Cocukluk arkadasim doktor Aslihan beni iyice doldurusa getirdi. Yazmaya mazeret olarak simdi bir de Turk doktorumuz var. Yazilarimi begenme gafletinde bulundu ya artik benden kurtulus yok.
Ilk yazimda sayin okurlari empati adi verilen havali ve pek moda kavram uzerine dusunmeye sevkederek sahneden ayrilmistim. Konuyu sen sag ben selamet kapatayim da bir haftadir gormekte oldugum ruyalar dizisini anlatayim diyordum. Hem bir tasla iki kus bakarsin Aslihan da tip okumus bir kimse olarak ruyalarima psikanaliz yapabilirdi. Evet Aslihan kadin dogum uzmani ama herhalde arada bir yerde, fakultenin son senesinde, (bakiniz: tip literaturune “az ye de intorn tut” tabirinin kazandirildigi sene)psikiyatri kliniginde de bulunmus bir kisi.
Postmodern yazarlar gibi, yazarim ruyalarimi sonra okurlar – ozellikle ismi gecen doktor- tabir eder diye hayal ediyordum. Ne mumkun, yazimi yazayim diye bilgisayarimi acip cok caliskan ve asla dalga gecmeyen bir kimse oldugumdan, bir saat kadar internette gazete, dergi devr-I alem gezdim. Gezmez olaydim. Haydi gezdin, ne isin var dip kose okuyorsun?
Karsima Aksiyon dergisinin derin dehlizlerinde su baslik cikmasin mi? “Empati’nin yitimi: Kayitsizlik politikasi uzerine”. Icimdeki yesil gozlu canavar – hayir trafik canavari degil kiskanclik canavari- bir kukredi ki sormayin gitsin. Elin adami gitmis benim dahiyane fikrimi evirmis cevirmis bir de kitap yazmis. Benim “tembel-vicdan”ikilisine oh olsun ama. Bunun boyle olacagi belliydi.
Ilk soku atlatip yaziyi okudum. Bir kitap tanitimiydi (Empatinin yitimi: Kayitsizlik Politikasi Uzerine, Arno Gruen , Citlembik Yayinlari). Baslik benzerligi disinda benim dahiyane fikirlerimin etek uclarina bile yetisemiyordu. Efendim neymis modern cagin hastaligi empatinin yitimiymis, insanlar duyarsizlasmis. Yolda olsen kimse donup bakmiyormus. Bildigimiz seyler degil mi efendim? Yani hoduklugun tarihcesini yazmaya ne luzum var? Yani magandalik bugun mu cikti? Hadi dert ettiniz incelediniz, zavalli empati gosterip suistimal edilmis , helak olmus cogunluga-dua niyetine gecsin,azinlik demeyecegim- ne faydasi var?
Tum kestirmeden entellektuel yazarlarimiz gibi tabii ki bahsi gecen kitabi okumadim. Arif olan anlar degil mi efendim? Dergiler gazeteler bosuna mi var, bak yazmislar kitap tanitimini. Kaldi ki yazarin CV’sini soyle ben sana kitabin ne oldugunu soyleyeyim. Bir nevi kapasite meselesi, neymis marifet: Okumadan elestiri yazmakmis.
Goruldugu uzere bir Avrupali bilim insani bile henuz yazarinizin derin felsefi kapasitesine yetisememistir. Dunya empati yapalim diye diye milleti terbiyeye davet ede dursun, tekrar ediyorum tehlikenin buyugu empati yorgunu iyi insanlarin cinnetinde.
Onemli olan ayilari boyayip panda yapmak degil ki sayin okurlar. Marifet tukenmekte olan panda neslini korumak. Panda bile olsa nefis tasiyor cunku. Mazallah “Baslarim nezihligine, ender bulunmasina, ayi olurum hem korkarlar hem severler” deyiverirse empati simgesi-tamam ben uydurdum- pandalar. N’apariz o zaman?
Dedigim gibi: Empatik-hem de sempatik- olmak (ya da olmamak) nereye kadar? Iste butun mesele bu…
No comments:
Post a Comment