"GOZUMU ACTIGIMDA TUM BUNLARIN BIR RUYA OLDUGUNU ANLADIM..."

Hayattaki en fantastik hayalimdir bu. Ara sira yasadiklarimin tamaminin - ya da bir kisminin- bir ruya olabilecegini dusunmek... Bunu bazen gecirdigim stresli bir donem icin bazen de hic yoktan, herhangi bir zaman dilimi icin hayal ederim.

Bu gece Bayram abilerin evinden donerken, evimize varmamiza dakikalar kala yine boyle hissettim. Hic yoktan, simdi gozlerimi acsam ve yasadigim son 10-15 yilin bir ruya oldugunu anlasam ne yapardim diye gecirdim icimden. Kafamda uykuya dalinmis anin ve uyanisin mizansenini hayal etmeden " eve gir ve yaz" dedim kendi kendime, "yazarken hayal et, bakalim nereye varacak bu isin sonu..."

Bu "vay hersey ruyaymis" hayalinin soyle bir iyiligi var ki hic bikmiyorsun. Insan zamani caninin istedigi bir anda durdurup oradan sonrasinda uyudugunu dusunebiliyor, tavsiye ederim super bir sey. Pratik bir faydasi var mi? Tam olarak bilemiyorum. Benim icin film seyretmek gibi bir sey. Diger acayip huylarimdan bir farki yok. Belki bir cok insanin da paylastigi bir eglencedir ama kimseyle de geyigini yapmisligim yok. Buna ragmen kendimi orjinal ilan etmemi gerektirecek bir sey oldugunu sanmiyorum. Binbir cesit oyalanma vasitasinin olmadigi cocuklugumdan kalma bir oyun da olabilir. Ya da benim gibi daha pek cok hayalpereste ozgu bir ariza, bilemem.

Hayalperest demisken, eminim benden daha makul, mantikli ve caliskan olanlari bu hayallerden ekmek dahi yiyordur: Bakiniz yazarlar, yonetmenler...
Yeni bir sey daha kesfettim yazarken. Ben bilim kurgudan hoslanmadigimi dusunurdum ama bu "bir uyandim hepsi hayalmis" fantazisi de tam bir bilim kurgu aslinda.

Simdi iskillendim bak. Acaba boyle bir kitap, film falan var miydi ki? Bir de yok muymus! Hakikaten ilk ben yazmiyor muyum !...Tuuu kariyerimin basladigi romana/filme bak ... Bilim kurgu: hayatini yasayip yasayip, gecmiste hayal ettigi bir anda uyanip hepsi ruyaymis diye bastan yasayan bir insan, ruyanin ne kadarini yeniden yasamak ister, neler olur, silinenlerin ne kadarina uzulur ne kadarina sevinir... Dur simdi heveslendim ama Allah bilir bir Fransiz sinemaci bunu 70'lerde cekmistir. Bilen varsa ben karizmayi cizmeden haber etsin. Entellektuel kifayetsizligimizi ele gune ifsa etmenin anlami yok. (Bu ne guvensizlik, iskillilik bu arada anlayamadim kendimi ya neyse)

Ne diyordum? Evet son 10-15 yilin ruya oldugunu dusunmustum degil mi? Yani 10 yil dersem Avustralya oncesi, 15 yil dersem evlilik oncesi... Once zamana karar verelim. Aslinda ikisi de super malzeme. 15 yila simdilik bulasmayalim hikaye cok dallanip budaklanir, iyisi mi 12yil diyelim. Bir uyuma ani ayarlamam lazim. Buldum, basliyoruz...

1998 yilinin Eylul ayi, Ayse Esma uc aylik, uykusuz her gece... O hafta sonu annem beni evden almis, Catalca'ya gitmisiz. Anneannemin entarilerinden birini gecirmisim uzerime, arka odaya atmisim kendimi... Anacigim evvelden sagdigim sutlerle bebegi beslemis, Vecihanimin mis gibi yatagina basimi koyar koymaz doya doya uyumusum veeeee....

Kendimi dunyanin obur ucunda sevdicegim ve bebegimle hayata sifirdan baslarken gormusum. Sirasiyla evkadini, yeniden ogrenci, yeniden anne, ogretmen, bazen sag bazen hasta, bazen sevincli cogunlukla huzunlu, cokca ozleyen ve cokca ogrenen, gezgin, kackin, mutlu, heyecanli, bikkin velhasil hayatin her turlu renginde ama taa dunyanin dibinde gormusum.

Gozumu actigimda bunlarin hepsinin bir ruya oldugunu anlamisim... Ne yapardim acaba? Selamun kavlen diye tersinden besmele cekip soluma mi tukururdum yoksa ne guzel de ruya goruyordum niye uyandim ki mi derdim...

Her iki turlu de kurgulayip kim bilir ne hikayeler yazabilirim ama gercegi sorarsaniz nasil hissederdim tam olarak bilmiyorum. Ama ilk is olarak ne yapacagimi biliyorum. Yataktan kalktigim gibi on odaya kosar, Vecihanimin gidigindan oper, saatlerce uyurken biriken sutten dugumlenen gogsume bebecigimi bastirir ve mutfaktan gelen kokusuyla beni uyandiran kobeteye yumulurdum herhalde... Bundan iyi bilim kurgu da can sagligi degil mi ama....


Esra

28 Aralik 2009, Melbourne